سلامتی نعمتی است (گرانبها) که انسان از ادای شکر آن عاجز و ناتوان است.

آدرس :

کرج - چهارراه طالقانی به سمت میدان شهدا -برج حکیم -طبقه ششم

دسته: عمومی

کلینیک دکتر خسروینوشته هاعمومی
آموزشات عمومی, اموزشات تخصصی, عمومی, مقالات ادمین

نخ های جراحی

آشنایی با انواع نخ های جراحی surgical suture

 

در این مقاله قصد داریم انواع نخ های جراحی و مشخصات هر یک ر ابه شما عزیزان آموزش دهیم.

نخ های بخیه (نخ های جراحی) براساس ضخامت آن ها دسته بندی می شوند و بین 7 تا 11/0 در حال حاضر موجود است.

نخ های بخیه هر چه به عدد صحیح بزرگتری خوانده شوند ضخامت آن ها بیشتر می شود و بالعکس هرچه تعداد بیشتری صفر خوانده شوند نازکتر می شود به عنوان مثال نخ هفت ، ضخیم ترین نخ و 11/0 نازکترین نخ محسوب می گردد.

میزان ضخامت نخ در میزان انعطاف نخ نیز تاثیر دارد و هرچه میزان نازکی نخ بیشتر باشد انعطاف آن بیشتر است.

میزان آسیب ناشی از نخ بخیه نیز به سایز آن ها بستگی دارد و هرچه نخ ظریف تر باشد میزان آسیب بافتی آن کمتر است.

اسکار ناشی از بخیه در نخ های ضخیم تر خیلی بیشتر از نخ های نازک تر است، البته به نوع نخ نیز می تواند بستگی داشته باشد.

 

انواع نخ های بخیه (نخ های جراحی) در جراحی:

نخ های قابل جذب:

  • نخ های قابل جذب طبیعی
  •  نخ های قابل جذب ساده یا پلین (PLAIN)
  •  نخ قابل جذب کرومیک یا کاتگوت کرومیک (CHROMIC)
  •  نخ قابل جذب کلاژن (COLLAGEN)

 

  نخ های قابل جذب غیر طبیعی و مصنوعی

  • نخ ویکریل (پلی گلاکتین)VICRL

 

 

نخ های غیر قابل جذب:

  •  نخ سیلک خالص virgin silk
  • نخ سیلک روکش دار dermal silk
  • نخ پنبه ای cotton
  • نخ کتانی linen
  • نخ سیمی ضد زنگ stainless steel or wire

 

 نخ های غیر قابل جذب مصنوعی

  • نخ نایلون
  • نخ نایلون تک رشته ای ethilon and dermalon
  • نخ نایلون چند رشته ای بدون روکش نورالون nurolon
  • نخ نایلون چند رشته ای روکش دار سرجی لون surgilon

 

 

مواد سازنده نخ های جراحی

کاتگوت از مواد کلاژن تهیه شده از زیر مخاط روده گوسفند یا بافت سروزی روده گاو ساخته می شود.

شماره این نخ ها بین 3 تا 7-0 است. کاتگوت بوسیله آنزیم های بدن جذب میشود ، بنابراین به عنوان جسم خارجی در بدن باقی نمی ماند

 

میزان جذب آن بستگی به عوامل زیر دارد :

  •  نوع بافت: کاتگوت در بافت های سروزی و مخاطی سریعتر و در چربی زیر پوست آهسته تر جذب می شود.
  •  وضعیت بافت: زمانی که در بافت عفونتی وجود داشته باشد ، سرعت جذب افزایش می یابد.
  •  وضعیت سلامت بیمار: در بیماران دچار سوء تغذیه یا بافت های آزرده سریعتر جذب می شود. در بیماران پیر یا ناتوان ممکن است به مدت طولانی باقی بماند.

 

انواع کاتگوت Catgut :

  •  کاتگوت ساده Plain Catgut : نسبتا سریع و معمولا در فاصله5-10 روز قدرت استحکام خود را از دست می دهند و در فاصله 70 روز در بافت های بدن هضم و جذب می شوند.برای لیگاتور عروق کوچک و بخیه زدن چربی زیر پوست بکار میرود. در اندازه های 3 تا 5-0 وجود دارد.رنگ طبیعی آن زرد است اما ممکن است با رنگهای آبی یا سیاه رنگ آمیزی شود.در جراحی های زیبایی صورت ممکن است این نخ در پوست استفاده شود چون بیشتر از یک هفته نیاز بوجود بخیه در صورت نیست.

 

  •  کاتگوت کرومیک Chromic Catgut : نخ های ساده را در نمک کرومیک قرار میدهند و به این وسیله  مدتجذب آن را افزایش می دهند. در  لیگاتور عروق بزرگ  و در بافتهایی که نمیتوان از نخ های غیر قابل جذب به دلیل خاصیت سنگ سازی آن استفاده کرد،ک بکار میرود(مثل دستگاه ادراری و کیسه صفرا)

 

  • این نخ ها برای فاشیا(فاسیا) مناسب نیستند، چرا که قدرت کشش آن سریع از بین میرود.اگر میزان جذب آن طبیعی باشد زخم را به مدت 14 تا 21 روز محافظت میکند و در طول 90 روز به طور کامل جذب می گردد.اندازه های آن از 3 تا 7-0 است و ممکن است با رنگ های قهوه ای رنگ آمیزی شود.

 

  •  کلاژن Collagen : از فیبرهای کلاژن تاندن گاو گرفته می شود.شماره آن لز 4-0 تا 8-0 است. قابلیت انعطاف خوبی دارد و بیشتردر جراحی های چشم مورد استفاده قرار میگیرد.

نکته: این بخیه ها در پاکت های حاوی مایع، معمولا آب یا الکل، برای حفظ قابلیت انعطاف آن نگهداری میشود.

بهمین خاطر هم به محض خارج شدن از پاکت، باید مورد استفاده قرار گیرد.

اگر به مدت طولانی بدون استفاده بماند الکل آن تبخیر شده و قابلیت انعطاف آن از بین می رود.

 

نخ ویکریل (پلی گلاکتین) Vicryl Suture

این نخ قابل جذب می باشد.جذب نخ و پوشش آن توسط هیدرولیز است. این نخ در مدت 14 روز حدود 65% توانایی کشش خود را از حفظ می کند و در بیست و یک روز حدود 40% باقی مانده و در زمان حدود 56 تا 70 روز بعد از مصرف توده نخ از بین می رود.

با اینکه این نخ چندرشته ای است ولی با پوشش خود صاف تر شده ، عبور از نسج آسان می گردد.

این نوع نخ نسبت به کاتکوت ساده و کرومیک که در موارد بخیه زدن جدار های پرچرب لیز می خورند ، به آسانی در دست جراح جمع و جور میگردد.

این نخ را در مواردی که برای بستن پوست و یا ملتحمه چشم استفاده می شود ، به علت ایجاد تحریک موضعی لازم است قبل از هفت روز خارج کرد.

از این نخ در مواردی که بافت ها تحت کشش هستند و بهم نمی رسند نمی توان استفاده کرد.

برای بستن جدار شکم (فاسیا) استفاده نمی شود و مصرف آن در بافت های قلبی – عروقی و اعصاب تایید نشده است ولی موارد استفاده آن در لیگاتور و بخیه در نقاطی که نخ قابل جذب مناسب باشد ، می باشد.

 

نخ های غیر قابل جذب NonabsorbableSuture

نخ هایی که از پیله کرم ابریشم تهیه می شوند. موم و مواد چسبناک را از روی رشته های نخ تمیز کرده ورشته ها بهم تابیده می شوند و به صرت چند رشته ای تهیه می شوند.

معمولا چون رشته های بهم تابیده قدرت و استحکام بیشتری دارند. بیشتر مورد استفاده قار میگیرند. این نخ ها معمولا به رنگ سیاه هستند، اما ممکن است به رنگ سفید نیز وجود داشته باشند. اندازه آنها از 5 تا 9-0 است. نخ سیلک حقیقتا غیر قابل جذب نیست و معمولا این نخ بعد از گذشت یک سال قدرت استحکام خود را از دست می دهد و بعد از دوسال ناپدید می شود.

این نخ محافظ خوبی برای زخم است،

بخصوص هنگامی که بیمار میخواهد سیعتر راه بیفتد. در بافت کمتر از کات گوت عکس العمل ایجاد میکند،

اما مانند بقیه نخ های غیر قابل جذب کاملا به عنوان یک ماده بی جان در بدن عمل نمیکند. بطور مکرر در بافت سروزی دستگاه گوارش و دوختن فاسیا به شرطی که عفونت نداشته باشد مورد استفاده قرار میگیرد.

 

سیلک خالص Virgin Silk : سیلک خالص بصورت چند رشته ای بهم تابیده شده و نخ های شماره 8-0 و 9-0 را میسازد و برای نزدیک کردن بافت های نرم بکار میرود، بخصوص در جراحی های چشم. این نخ ها به رنگ سیاه یا سفید وجود دارند.

 

سیلک روکش دار Dermal Silk : از رشته های نخ سیلک بوسیله ژلاتین یا مواد پروتئینی دباغی میشود و به صورت روکش روی رشته های نخ قرار میگیرد معمولا برای بخیه پوست مورد استفاده قرار میگیرد. بخصوص در نواحی که به کشش بیشتر پوست است و برداشتن این نوع بخیه ها هم بسیار آسان است.

به رنگ سیاه در شماره های 0 تا 5-0 وجود دارند.

 

نخ پنبه ای Cotton : از فیبرهای سلولز طبیعی ساخته می شوند. که به صورت نخ های تابیده شده و به شکل های چندرشته ای اند. اندازه آنها از 1 تا 5-0 است . معمولا سفید هستند ولی ممکن است به رنگ صورتی یا آبی رنگ هم رنگ آمیزی شوند.

این نخ ضعیفترین نخ غیر قابل جذب است. در حالی که اگر خیس شود قدرت استحکام آن افزایش می یابد برعکس سیلک. قبل از استفاده از این نخ ها باید آنها را خیس کرد،

خیس کردن باعث افزایش 10% به قدرت استحکام نخ می شود. مانند سیلک در اکثر بافت های بدن بصورت لیگاتور یا بخیه مورد استفاده قرار میگیرد اما همانند سیلک مفید نیست.

 

نخ کتانی Linen : نخ کتان از فیبر خام کتان ساخته میشود. این نخ ها روی هم تابیده شده و روی آن روکش های مخصوصی جهت انعطاف پذیر کردن آن و نرم بودن در هنگام عبور از بافت، کشیده می شود.

قدرت استحکام آن کمتر از تمام نخ های غیر قابل جذب است. اندازه های 0 تا 2-0 وجود دارد. بیشتر در جراحی دستگاه گوراش مورد استفاده قرار میگیرد.

 

نخ های فولادی ضد زنگ یا نخ های سیمی Stainless Steel or Wire :از آلیاژ فلز آهن با کربن کم ساخته میشود.فرمول این نخ ها شبیه فزاتی است که برای ساخت پروتز و مواد کاشتنی استفاده میشود.این نخ ها در جراحی های توراکس، در ترمیم تاندون، در عمل های ارتوپدی و جراحی اعصاب و بستن زخم های جراحی عمومی استفاده می شوند.

 

نخ های غیر قابل جذب مصنوعی

با اینکه نخ سیلک بعنوان نخ غیر قابل جذب اکثریت استفاده را دارد، نخهای غیر قابل جذب مصنوعی مورد استفاده قرار میگیرند.

چرا که فوائد منحصر به فرد را در خیلی از موقعیت های جراحی برای آن ارائه می دهند. این نخ ها دارای قرت استحکام زیادتری نسبت به سیلک هستند و کمتر باعث واکنش در بافت می شوند.

گره زدن با اکثریت این نخ ها مشکل تر از سیلک است. دوام و حساسیت کمتر در بافت، سختی گره زدن این نخ ها را نادیده گرفته و از آن استفاده می کنند. این فوائد ممکن است، مهمتر از اشکالات این نخ ها باشد.

 

نایلون: از پلی مر پلی آمید که از سنتز زغال، هوا و آب مشتق میشود، تهیه می گردد که کمترین عکسالعمل را در بافت ایجاد میکند.

دارای قدرت استحکام بسیار بالایی است، اما استحکام آن بوسیله هیدرولیز در بافت به میزان 15 تا 20 درصد درسال کاهش می یابد.

این نخ در همه بافت های بدن جایی که استفاده از نخ های غیر قابل جذب قابل قبول است، استفاده میشود. مگر زمانی که نیاز به محافظت طولانی در نواحی بدخیم بافت وجود دارد. این نخ ها به سه شکل تک رشته ای، چند رشته ای بدون روکش و چند رشته ای روکش دار وجود دارند.

 

نایلون تک رشته ای: به رنگ سیاه، آبی یا سبز در اندازه های 2 تا 11-0 وجود دارد. کوچکترین سایز آن در عمل های خیلی ظریف مورد استفاده قرار میگیرد.

این نخ ها در عمل های چشم هم مورد استفاده قرار میگیرند. چرا که قابلیت ارتجاعی آن بسیار مطلوب است اندازه های بزرگتر در بخیه پوست بخصوص در جراحی های پلاستیک زمانی که زیبایی هم مهم است و در بخیه های محافظ مورد استفاده دارد.

مرطوب کردن نخ های تک رشته ای قابلیت انعطاف آن را بیشتر می کند و استفاده از آن آسانتر از نخ ها خشک است.

 

نایلون چند رشته ای بدون روکش نورالون: به رنگ سیاه یا سفید وجود دارد از نظر ظاهر استفاده از آن مثل سیلک است. اما محکمتر است و عکس العمل کمتری را در بافت ایجاد میکند. اندازه آن از 1 تا 7-0 می باشد و در همه بافت های بدن که نیاز به نخ های غیر قابل جذب است استفاده می شود.

 

نایلون چندرشته ای روکش دار سرجی لون: روکش از جنس سیلیکون دارد که عبور آن را از بافت آسانتر میکند و بقیه خصوصیات آن شبیه سیلک و نایلون چندرشته ای بدون روکش است.

پلی پروپیلن ، پلی اتیلن و پولیستر از انواع دیگر نخ های غیرقابل جذب مصنوعی هستند.

 

کلینیک سلامت پا دکتر خسروی - کلینیک معتبر در کرج

۰۲۶۳۲۲۱۹۱۵۱

آموزشات عمومی, اموزشات تخصصی, عمومی ادمین

شرایط مهم برای تمیز و ضدعفونی کردن زخم

به گزارش خبرگزاری تسنیم، برای هر یک از ما پیش آمده که به دلایل مختلفی مثل تصادف، زمین خوردن، در تماس بودن با اشیای نوک تیز و ابزارآلات که در واقع جزو شایع ترین علل ایجاد زخم و آسیب به پوست هستند، دچار حادثه شویم. زخم هایی که گاهی عمیق و گاهی سطحی ایجاد می شوند. در صورتی که زخم ایجاد شده عمیق باشد، نیاز است که حتما به مراکز درمانی مراجعه شود تا مراقبت و درمان پزشکی لازم انجام شود ولی اگر زخم سطحی باشد، می توان با برخی تدابیر بهداشتی ساده از آن مراقبت کرد.

اولین و مهمترین اقدام در برخورد با زخم های ناشی از حوادث روزمره زندگی که سطحی هستند، تمیز کردن محل زخم است. با توجه به اینکه تماس با یک ماده شیمیایی قلیایی، اسیدی و حتی وسایل تیز و برنده، سوختگی و … می تواند باعث ایجاد زخم شوند باید محل زخم را با توجه به علت ایجاد آن ضدعفونی کنید.

زخم سطحی و احتمال عفونت

اگر در اثر تماس با زمین دچار خراشیدگی یا زخم سطحی روی پوست شده اید، با توجه به اینکه احتمال کزاز و عفونت باکتریایی ثانویه وجود دارد توصیه می شود پس از شستشوی زخم با آب و صابون به یک مرکز درمانی مراجعه کنید. اگر هم زخم حاوی مواد خارجی مثل خاک، سنگریزه و … است، نیازی نیست برای زدودن آلودگی حین شستشو زخم را بمالید بلکه شستشو با آب و صابون به تنهایی کفایت می کند تا به درمانگاه بروید و در صورت صلاحدید پزشک، واکسن کزاز تجویز شود. نکته ضروری اینکه در این موارد، مراجعه به پزشک و تزریق واکسن کزاز، در 24 ساعت اول از اهمیت خاصی برخوردار است.

زخم با جسم نافذ

اگر با چاقو، شیشه یا تیغ ریش تراشی یا هر وسیله دیگری در آشپزخانه دچار حادثه شدید، فراموش نکنید اگرچه احتمال بروز کزاز مطرح نیست ولی شانس اینکه به عفونت های باکتریایی ثانویه دچار شوید، وجود دارد. معمولا در زخم های سطحی که فقط بافت درم آسیب دیده، شستشو با آب و صابون برای ضد عفونی کردن زخم مناسب است اما در بریدگی کمی عمیق (که نیاز به بخیه ندارد)، ابتدا با آب ولرم مایل به خنک و صابون محل زخم را بشویید و سپس با آب اکسیژنه آن را ضدعفونی کنید.

به هیچ وقت با مشاهده زخم ها، به خصوص آنهایی که عمیق هستند، روی آنها بتادین نریزید چرا که می تواند باعث تحریک و التهاب زخم شود. متاسفانه یکی از اشتباهات رایجی که افراد پس از ایجاد زخم مرتکب آن می شوند، به کار بردن نادرست ضدعفونی کننده های موضعی از جمله بتادین است. اگر ماده ضدعفونی کننده در حفره زخم ریخته شود باعث تحریک و التهاب و همچنین تاخیر در ترمیم زخم می شود.

اگر عمق زخم به قدری است که به بخیه نیاز دارد، حتما باید به درمانگاه نزدیک منزل مراجعه کنید، ضمن اینکه یک برش عمیق می تواند به تاندون ها، رباط ها و ماهیچه ها آسیب برساند. البته مواردی هم که به نظر زخم عمیق نیست اما خونریزی قطع نمی شود و بیش از 20 دقیقه طول می کشد، نیاز به توجه فوری پزشکی دارند و باید به مراکز درمانی مراجعه شود. در این مورد اصلا کوتاهی نکنید چون هر چه زخم زودتر بخیه زده شود، خطر عفونت آن کمتر است. در غیر این صورت، اگر نیازی به بخیه نیست، بعد از شستشوی زخم با آب و صابون و ضدعفونی کردن آن با آب اکسیژنه، لبه های زخم را به هم نزدیک و با یک گاز استریل آن را پانسمان کنید تا زخم باز نماند و باعث بروز عفونت و … نشود.

البته اگر زخم ایجادشده در اثر تماس با وسایل غیراستریل باشد که در بیشتر موارد این گونه است، حتما باید به پزشک مراجعه شود چرا که ممکن است به مصرف یک دوره آنتی بیوتیک نیاز باشد. اگر زخم عمیق است و پس از مراجعه به درمانگاه نیاز به بخیه زدن دارد، پزشک به کمک بتادین سطح زخم را تمیز و بلافاصله با الکل، بتادین را پاک می کند تا روی زخم نماند و سپس آن را بخیه می زند. در مدتی که نیاز است برای التیام کامل زخم، بخیه ها روی زخم باشد، برای مراقبت از زخم، مثلا هنگامی که می خواهید به حمام بروید، باند روی زخم را باز نکنید و بعد از دوش گرفتن، پانسمان آن را بردارید و با بتادین، سطح زخم را تمیز کنید.

سپس بلافاصله با الکل (در صورت دسترسی نداشتن به الکل یا آب) بتادین را پاک و سپس زخم را پانسمان کنید. فراموش نکنید بتادین برای چند ثانیه بیشتر نباید روی زخم بماند و سریعا پاک شود. گاهی زخم بر اثر تماس پوست با یک شیء بلند و تیز مثل سوزن، میخ و … به صورت سوراخ ایجاد می شود که معمولا خونریزی هم زیاد نیست اما با این حال این زخم ها اگر با اشیای بلند و تیز ایجاد شود، با توجه به اینکه عمق آن به قدری است که بتواند به بافت داخلی پوست آسیب برساند، باید از بروز کزاز و عفونت پیشگیری شود. بنابراین حتما به مراکز درمانی بروید.

زخم ناشی از سوختگی

از آنجایی که تقریبا یکی از مشکلات شایع میان خانم ها، مواجهه با سوختگی های حرارتی از قبیل سوختگی با آب جوش، بخار داغ، اتو یا حتی پاشیدن مواد غذایی به سر و صورت است و باعث ایجاد زخم می شود، در این موارد خنک کردن نواحی سوخته مانند آب سرد یا یخ و (یا هر دو) قبل از رفتن به مراکز درمانی بسیار مفید است چرا که از عمیق شدن سوختگی و نفوذ عامل آن به لایه های زیرین پوست جلوگیری می کند. بنابراین ناحیه آسیب دیده را به سرعت خنک کنید اما اگر دچار سوختگی سرد به دلیل تماس با جسم سرد (تماس طولانی مدت با یخ) شده اید، به سرعت ناحیه آسیب دیده را در تماس با آب گرم (البته نه داغ) قرار دهید.

اسپری ضدعفونی کننده زخم قابل اعتماد است؟

از زمانی که اپیدمی ویروس های مختلف مانند آنفلوآنزا و هپاتیت و ایدز نگران کننده شد، محصولات ضدعفونی کننده ای به بازار عرضه شد تا بتوان به خصوص در شرایطی که احتمال آلودگی مطرح است، با استفاده از آنها و به خطر نیفتادن سلامت، دست ها را استریل کرد. این محصولات هم به صورت اسپری و هم بسته های کوچک به اندازه تی بگ و حاوی مایع لزج هستند و در داروخانه ها موجود است که از نوع دوم، می توان برای ضدعفونی کردن دست و حتی خراش های سطحی و زخم هایی که عمیق نیستند و به خونریزی نیفتاده اند، استفاده کرد.

البته نوعی از این اسپری ها به عنوان اسپری شستشو دهنده ضد میکروبی زخم و سوختگی هستند که برای ضد عفونی کردن انواع زخم بستر، زخم دیابتی و زخم های پس از جراحی به کار برده می شود. در هر حال برای ضد عفونی کردن زخم ها با این محصولات، ابتدا باید زخم را با آب و صابون شست تا آلودگی های میکروسکوپی که دیده نمی شود پاک شود و پس از خشک کردن، اگر خونریزی نداشت و نیاز به بخیه نبود، از اسپری های ضدعفونی کننده زخم استفاده شود. هر چند باز هم استفاده از نوع مایه ضدعفونی کننده ها که به صورت بسته های کوچک و تابیده شده در بازار وجود دارد و علاوه بر ضدباکتری، دارای ضد ویروس است، بیشتر توصیه می شود.

نکته حائز اهمیتی که باید به آن توجه داشته باشید، این است که استفاده از اسپری هایی که به عنوان ضدعفونی و ترمیم کننده زخم در بازار هستند، خیلی کاربردی نبوده و مناسب هر نوع زخمی نیستند و استفاده از آنها، در اغلب موارد بیمار را دچار اشتباه می کند و او به جای اینکه به پزشک مراجعه کند، به امید تاثیر این اسپری ها در بهبود زخم است.

 

 

منبع : تسنیم

آموزشات عمومی, عمومی ادمین

چگونه از زخم‌ های خود مراقبت کنیم؟

در اکثر بریدگی‌ها و آسیب‌های کوچک، خونریزی سریع متوقف می‌شود، اما می‌توان با اعمال فشار ثابت و آرام توسط یک گاز یا پارچه استریل به این امر کمک کرد. اگر خونریزی پانسمان را خیس کرد، باید قسمت دیگری از گاز را روی زخم قرار داد، زیرا استفاده از پانسمان قدیمی باعث خونریزی مجدد می‌شود. در ادامه شما را با بعضی از روش‌های موثر برای مراقبت از زخم‌ها آشنا می‌کنیم:

 

زخم را به آرامی تمیز کنید

 اولین قدم برای مراقبت از زخم، تمیز کردن آن با آب است؛ سپس توسط موچین استریل شده با الکل، سنگریزه، خرده چوب و یا شیء دیگری را که در آن فرو رفته‌است، جدا کنید، به آرامی اطراف زخم را با صابون و لیف حمام بشویید و از مصرف هر گونه صابون تحریک کننده، الکل یا پراکسید هیدروژن روی زخم خودداری کنید.

پماد آنتی‌بیوتیک

 پمادهای آنتی‌بیوتیک نه تنها زخم‌ها را مرطوب نگه می‌دارد، بلکه می‌تواند خطر عفونت را نیز کاهش دهد؛ در صورت تمایل به مصرف آنتی‌بیوتیک، قرار دادن یک لایه نازک روی زخم کافی است، زیرا بعضی ترکیبات آنتی‌بیوتیک باعث ایجاد جوش در افراد می‌شود. در صورت بیرون ریختن جوش، مصرف این پمادها را کنار بگذارید.

 

بانداژ زخم

اگر خراش زخم توسط لباس ساییده می‌شود، باید آن را با بانداژ بپوشانید؛ زخم یا خراش باز و بدون پانسمان در معرض خطر باز شدن مجدد یا عفونت قرار دارد. در صورت مردد بودن در مورد استفاده از بانداژ، آن را با یک چسب زخم بپوشانید و روزانه عوض کنید تا از  نفوذ باکتری‌ها جلوگیری شود.

 حساسیت به چسب زخم

احساس خارش، تاول‌زدگی یا سوختگی در زیر بانداژ ممکن است به دلیل حساسیت به چسب مورد استفاده در بعضی از آن‌ها باشد؛ بنابراین استفاده از گاز استریل و نوار کاغذی یا یک پانسمان بدون چسب برای پوست‌های حساس، گزینه مناسب‌تری است.

 

 التیام زخم

تقریباً بلافاصله پس از بریدگی یا خراش، بدن انشان شروع به التیام زخم می‌کند. در این زمان گلبول‌های سفید به باکتری‌های ایجاد کننده عفونت حمله می‌کند. پلاکت‎ها، گلبول‌های قرمز و فیبرین (ماده پروتئینی رشته مانند) لخته‌ای ژله‌ای بر روی زخم ایجاد می‌کند و د رنتیجه به زودی یک پوست محافظ روی زخم شکل می‌گیرد. در صورت احساس خارش در محل زخم باید با آن ملایم رفتار کرد تا این پوسته از روی زخم برداشته نشود.

 سوختگی‌های سطحی

بیشتر ما حداقل یک یا دو بار در زندگی خود دچار سوختگی سطحی شده‌ایم. برای معالجه این نوع سوختگی‌ها باید آن را سریعاً با یک پارچه سرد یا آب خنک شستشو داد تا گرمای پوست خارج شود و سوختن آن خاتمه یابد. پس از آن باید محل سوختگی را با آب و صابون، تمیز و به آرامی پانسمان کرد. تاول‌های ایجاد شده را به هیچ وجه نباید دستکاری کنید، زیرا آن‌ها تا بهبود سوختگی، از پوست محافظت می‌کند.

 

 مراقبت از زخم‎های جراحی

مراقبت از زخم جراحی نیز مانند مواظبت از بریدگی و خراش است؛ باید چند روزی با استفاده از بانداژ از آن محافظت و روزانه پانسمان را عوض کرد. رعایت دستورالعمل پزشک برای مراقبت از بخیه الزامی است. همچنین باید زخم را خشک نگه دارید و هرگونه افزایش خونریزی یا قرمزی را به پزشک گزارش دهید.

 علائم عفونت

در صورت مشاهده هرگونه قرمزی پوست، تورم، ترشح مایع سبز یا زرد رنگ، افزایش گرما یا حساسیت در اطراف زخم، احتمال ایجاد عفونت وجود دارد. علائم دیگر عفونت شامل تورم گره‌های لنفاوی در گردن، زیر بغل یا کشاله ران و همچنین درد بدن، تب و لرز است. بنابراین در صورت مشاهده هر یک از این علائم به پزشک مراجعه کنید.

منبع : imna.ir

آموزشات عمومی, اموزشات تخصصی, عمومی, مقالات ادمین

مراقبت از زخم جراحی باز

عمل های جراحی به دلایل مختلفی نیاز می شوند. در طی عمل جراحی بر روی پوست برشی ایجاد می شود. به این بریدگی زخم جراحی هم گفته می شود. برخی برش ها کوچک و برخی بزرگ هستند. اندازه این برش به نوع جراحی شما بستگی دارد.

گاهی اوقات زخم جراحی باز می شود. ممکن است بخشی از برش یا تمام آن باز شود و پزشک شما تصمیم به بستن مجدد زخم با بخیه نداشته باشد.

 

آنچه در خانه انتظار می رود

اگر پزشک شما زخم را مجددا بخیه نزند، شما باید در منزل از زخم خود مراقبت کنید، زیرا ممکن است بهبود زخم زمان بر باشد. زخم از پایین به بالا بهبود می یابد. پانسمان به جذب زهکشی کمک می کند و از ترمیم پوست قبل از بهبود بافت زیرین جلوگیری می نماید.

شستن مناسب دست

شستن دست ها قبل از تعویض پانسمان حائز اهمیت است. شما می توانید از یک پاک کننده الکلی استفاده کنید. یا می توانید با استفاده از مراحل زیر دست های خود را بشویید:

تمام زیورآلات را از دست خود بیرون بیاورید.

دست های خود را خیس کرده و در حالتی که انگشتان به سمت پایین اشاره می کنند، دست ها را زیر آب گرم نگه دارید.

به دست ها صابون زده و به مدت ۱۵ تا ۳۰ ثانیه بشوید. همچنین زیر ناخن ها را تمیز کنید.

دست ها را به خوبی آب بکشید.

سپس دست ها را با حوله تمیز خشک کنید.

حذف پانسمان قدیمی

پزشک شما در مورد زمان تعویض پانسمان به شما اطلاعاتی خواهد داد. برای آماده شدن برای تعویض پانسمان:

قبل از لمس پانسمان دست های خود را تمیز کنید.

اطمینان حاصل کنید که همه لوازم مورد نیاز در دسترس شماست.

یک سطح کار تمیز داشته باشید.

حذف پانسمان قدیمی:

چسب پانسمان را با دقت از روی پوست آزاد کنید.

از یک دستکش پزشکی تمیز (و نه استریل) برای گرفتن و برداشتن پانسمان قدیمی استفاده نمایید.

اگر پانسمان به زخم چسبیده است، آن را مرطوب کنید و دوباره امتحان کنید، مگر اینکه پزشک شما دستورالعملی غیر از این داده باشد و از شما خواسته باشد پانسمان را بصورت خشک حذف نمایید.

پانسمان قدیمی را در یک کیسه پلاستیکی قرار دهید و آن را کنار بگذارید.

پس از اتمام برداشتن پانسمان قدیمی، دوباره دست ها را بشویید.

 

مراقبت از زخم

برای پاک کردن پوست اطراف زخم ممکن است به پد گاز یا پارچه نرم نیاز داشته باشید:

از محلول سالین (آب نمک)  یا آب صابون ملایم استفاده کنید.

گاز یا پارچه را در محلول سالین یا آب صابون خیس کنید و با استفاده از آن به آرامی پوست را تمیز کنید.

سعی کنید همه زهکشی ها و هر گونه خون خشک شده یا مواد دیگر که ممکن است بر روی پوست ایجاد شده باشند را حذف کنید.

از مواد پاک کننده پوست، الکل، پراکسید، بتادین یا صابون با مواد شیمیایی ضد باکتری استفاده نکنید. این مواد می توانند به بافت زخم آسیب زده و روند بهبود را آهسته کنند.

همچنین ممکن است که پزشک از شما خواسته باشد که زخم را بشویید:

سرنگ را با آب نمکی یا آب صابون ( هر کدام که پزشک شما توصیه کند) پر کنید.

سرنگ را در فاصله ۱ تا ۶ اینچ (۲٫۵ تا ۱۵ سانتیمتر) از زخم نگه دارید. با قدرتی که برای شستن زهکشی زخم کافی باشد، سرنگ را خالی کنید.

برای پاک کردن زخم از یک پارچه تمیزِ نرم و خشک یا تکه ای گاز استفاده کنید و با گذاشتن و برداشتن آن زخم را خشک کنید.

هرگز از لوسیون، کرم و یا داروهای گیاهی روی زخم و یا در اطراف آن استفاده نکنید، مگر اینکه پزشک شما آن را تایید کرده باشد.

قرار دادن پانسمان جدید

پانسمان تمیز را به روشی که پزشکتان به شما آموزش داده بر روی زخم قرار دهید. ممکن است که شما از پانسمان مرطوب به خشک استفاده کنید. همچنین می توانید از پانسمان تریتا برای این منظور استفاده نمایید.

وقتی که کار شما تمام شد دست های خود را بشویید.

پانسمان قدیمی و سایر وسایل مورد استفاده را در یک کیسه پلاستیکی ضد آب بریزید. در کیسه را محکم گره داده و آن را در سطل زباله قرار دهید.

لباس هایی که در زمان تعویض پانسمان به تن داشتید را به طور جداگانه از لباس های دیگر بشویید. از پزشک خود بپرسید که آیا برای شستشوی این لباس ها به مواد ضدعفونی کننده نیاز دارید.

هر پانسمان را فقط یکبار استفاده کنید. هرگز از پانسمان استفاده شده مجددا استفاده نکنید.

چه زمان باید با پزشک تماس گرفت؟

با پزشک خود تماس بگیرید، اگر:

در ناحیه زخم شاهد افزایش قرمزی، درد، تورم یا خونریزی هستید.

زخم بزرگتر یا عمیق تر شده یا  ظاهری خشک و تیره رنگ دارد.

زهکشی که از زخم یا اطراف آن بیرون می آید، افزایش یافته یا ضخیم، سبز یا زرد شده و یا بوی نامطبوعی دارد.

دمای بدن شما ۳۸ درجه سانتیگراد یا بالاتر است ( تب دارید).

 

منبع : treetta.com

آموزشات عمومی, عمومی ادمین

مراقبت خانگی از زخم ها

اگر زخمی در پوست شما ایجاد شد که فکر می کنید نیاز به مراقبت و درمان پزشکی دارد (یعنی شدید و عمیق بود)، فورا آن را توسط پانسمان تمیز و ضدعفونی ببندید و به پزشک مراجعه کنید. ولی اگر زخم سطحی و یا متوسط بود، اولین کاری که باید انجام دهید، تمیز کردن محل زخم می باشد.

آسیب های وارده به پوست مانند زخم، بریدگی و خراش، در اپیدرم (لایه خارجی) پوست اثر گذاشته و یا به قسمت های عمیق تر پوست وارد می شود.

 

بر اساس شدت آسیب وارده، درمان و مراقبت صحیح از زخم متفاوت می باشد. اما اصول کلی در برخورد با هر نوع زخمی (خفیف تا شدید)، کاهش ابتلا به عفونت و تمیز نگه داشتن زخم می باشد.

 

تمیز و ضدعفونی کردن زخم

اگر زخمی در پوست شما ایجاد شد که فکر می کنید نیاز به مراقبت و درمان پزشکی دارد (یعنی شدید و عمیق بود)، فورا آن را توسط پانسمان تمیز و ضدعفونی ببندید و به پزشک مراجعه کنید. ولی اگر زخم سطحی و یا متوسط بود، اولین کاری که باید انجام دهید، تمیز کردن محل زخم می باشد.

 

منطقه زخمی را به مدت چند دقیقه، زیر آب سرد بگیرید و اصلا محل زخم را محکم زیر آب نمالید و چیزی را با آن تماس ندهید، زیرا بسیاری از مواقع مشاهده می شود که با مالیدن زخم، خونریزی آن بیشتر می شود.

 

اگر می توانید محل آسیب دیده را به آرامی مالش دهید، طوری که خونریزی بدتر نشود. مالش آرام سبب می شود که اگر ذرات گردوغبار در داخل زخم فرو رفته باشد خارج شوند.

 

اما توصیه می شود که به جای آرام مالیدن هم، از بتادین برای ضدعفونی کردن زخم استفاده کنید. ولی بتادین را داخل زخم نریزید، بلکه اطراف زخم بمالید.

سعی کنید طی دو روز اول پس از ایجاد زخم، چهار بار در روز منطقه زخمی را شستشو داده و آن را با بتادین ضدعفونی کنید تا احتمال بروز عفونت از بین برود

به آرامی شستن زخم یکی از اصولی است که باید طی چند روز اول رعایت شود، زیرا احتمال باز شدن زخم در اثر فشار دست وجود دارد.

 

متوقف کردن خونریزی

اگر زخم شما دچار خونریزی شد و پس از تمیز کردن زخم باز هم خونریزی کرد، سعی کنید با اعمال فشار صحیح، جریان خون را متوقف کنید.

 

می توانید از پارچه تمیز و ترجیحا از گاز استریل برای اعمال فشار بر زخم استفاده کنید. اگر پس از اعمال فشار، باز هم زخم شروع به خونریزی کرد و خون کاملا پارچه را فرا گرفت، به جای برداشتن گاز استریل آغشته به خون، از گاز استریل جدید بر روی همان گاز قبلی استفاده کرده و فشار صحیح را برای متوقف کردن خونریزی اعمال کنید. حتی گاهی ممکن است مجبور به اعمال فشار بر روی زخم تا حدود نیم ساعت شوید.

 

تذکر :  اگر اندامی که دچار زخم و خونریزی شده است را می توانید حرکت دهید، مانند دست و پا، آن را بالاتر از قلب نگه دارید تا از خونریزی بیشتر جلوگیری شود.

تمیز نگه داشتن محل زخم به منظور جلوگیری از ورود میکروب ها

سعی کنید پس از آن که زخم را زیر آب شستشو دادید، آن را با گاز استریل یا پارچه تمیز ببندید.  پس از گذشت چند ساعت حتما پانسمان زخم را عوض کنید.

 

برای تعویض پانسمان حتما نکات بهداشتی را رعایت کنید، مثلا دست های خود را با آب و صابون بشویید. حتی توصیه می شود که گاز استریل را همان لحظه که قصد تعویض پانسمان را دارید، از بسته خود خارج کنید نه زودتر، زیرا ممکن است میکروب ها و آلودگی های موجود در هوا را جذب کرده و باعث عفونت زخم شود.

 

از تحریک زخم ها بپرهیزید

در برخی از انواع زخم ها مانند سوختگی ها نیاز است که فرد توجه خاصی به آن داشته باشد. سوختگی سبب تخریب غدد تولیدکننده چربی در پوست می شود. بنابراین پوست خشک می شود و نباید هرگز از موادی که حاوی الکل است به طور مستقیم روی زخم ها استفاده نکنید.

 

معمولا از پماد آنتی بیوتیک (با تجویز پزشک) برای ترمیم هرچه سریع تر زخم استفاده می شود. این پماد مانع از خشکی پوست در منطقه آسیب دیده می شود.

قبل از گذاشتن پانسمان جدید بر روی زخم، چند دقیقه به پوست خود فرصت دهید تا اصطلاحا نفس بکشد. سپس اقدام به بستن پانسمان جدید کنید

توصیه ها

1- برای ضدعفونی کردن زخم هایی که عمیق نیستند و خیلی هم خونریزی ندارند، استفاده از آب نمک رقیق نیز مانعی ندارد. ولی در زخم های عمیق استفاده از آب نمک توصیه نمی شود، زیرا آب نمک سبب سوزش بیش از حد زخم های عمیق خواهد شد.

 

2- در صورتی که زخم دچار التهاب و خارش است، می توانید با تجویز پزشک از پمادهای مسکن استفاده کنید. این پمادها از بروز عفونت در زخم نیز جلوگیری می کنند.

 

3- سعی کنید مکانی تمیز را برای تعویض پانسمان زخم خود انتخاب کنید. محیط های آلوده برای این کار مناسب نیستند، زیرا آلودگی بر روی زخم اثر کرده و احتمال بروز عفونت زخم را زیاد می کند.

 

4- قبل از گذاشتن پانسمان جدید بر روی زخم، چند دقیقه به پوست خود فرصت دهید تا اصطلاحا نفس بکشد. سپس اقدام به بستن پانسمان جدید کنید.

 

5- اگر با وجود رعایت تمام مواردی که گفته شد احساس می کنید که زخم نه چندان عمیق شما دچار التهاب و خارش شد و یا بسیار دردناک و ناراحت کننده است، سریعا به پزشک مراجعه کنید.

 

 

منبع : tebyan.net