سلامتی نعمتی است (گرانبها) که انسان از ادای شکر آن عاجز و ناتوان است.

آدرس :

کرج - چهارراه طالقانی به سمت میدان شهدا -برج حکیم -طبقه ششم

دسته: آموزشات عمومی

کلینیک دکتر خسروینوشته هاآموزشات عمومی
آموزشات عمومی, اموزشات تخصصی, عمومی, مقالات ادمین

نخ های جراحی

آشنایی با انواع نخ های جراحی surgical suture

 

در این مقاله قصد داریم انواع نخ های جراحی و مشخصات هر یک ر ابه شما عزیزان آموزش دهیم.

نخ های بخیه (نخ های جراحی) براساس ضخامت آن ها دسته بندی می شوند و بین 7 تا 11/0 در حال حاضر موجود است.

نخ های بخیه هر چه به عدد صحیح بزرگتری خوانده شوند ضخامت آن ها بیشتر می شود و بالعکس هرچه تعداد بیشتری صفر خوانده شوند نازکتر می شود به عنوان مثال نخ هفت ، ضخیم ترین نخ و 11/0 نازکترین نخ محسوب می گردد.

میزان ضخامت نخ در میزان انعطاف نخ نیز تاثیر دارد و هرچه میزان نازکی نخ بیشتر باشد انعطاف آن بیشتر است.

میزان آسیب ناشی از نخ بخیه نیز به سایز آن ها بستگی دارد و هرچه نخ ظریف تر باشد میزان آسیب بافتی آن کمتر است.

اسکار ناشی از بخیه در نخ های ضخیم تر خیلی بیشتر از نخ های نازک تر است، البته به نوع نخ نیز می تواند بستگی داشته باشد.

 

انواع نخ های بخیه (نخ های جراحی) در جراحی:

نخ های قابل جذب:

  • نخ های قابل جذب طبیعی
  •  نخ های قابل جذب ساده یا پلین (PLAIN)
  •  نخ قابل جذب کرومیک یا کاتگوت کرومیک (CHROMIC)
  •  نخ قابل جذب کلاژن (COLLAGEN)

 

  نخ های قابل جذب غیر طبیعی و مصنوعی

  • نخ ویکریل (پلی گلاکتین)VICRL

 

 

نخ های غیر قابل جذب:

  •  نخ سیلک خالص virgin silk
  • نخ سیلک روکش دار dermal silk
  • نخ پنبه ای cotton
  • نخ کتانی linen
  • نخ سیمی ضد زنگ stainless steel or wire

 

 نخ های غیر قابل جذب مصنوعی

  • نخ نایلون
  • نخ نایلون تک رشته ای ethilon and dermalon
  • نخ نایلون چند رشته ای بدون روکش نورالون nurolon
  • نخ نایلون چند رشته ای روکش دار سرجی لون surgilon

 

 

مواد سازنده نخ های جراحی

کاتگوت از مواد کلاژن تهیه شده از زیر مخاط روده گوسفند یا بافت سروزی روده گاو ساخته می شود.

شماره این نخ ها بین 3 تا 7-0 است. کاتگوت بوسیله آنزیم های بدن جذب میشود ، بنابراین به عنوان جسم خارجی در بدن باقی نمی ماند

 

میزان جذب آن بستگی به عوامل زیر دارد :

  •  نوع بافت: کاتگوت در بافت های سروزی و مخاطی سریعتر و در چربی زیر پوست آهسته تر جذب می شود.
  •  وضعیت بافت: زمانی که در بافت عفونتی وجود داشته باشد ، سرعت جذب افزایش می یابد.
  •  وضعیت سلامت بیمار: در بیماران دچار سوء تغذیه یا بافت های آزرده سریعتر جذب می شود. در بیماران پیر یا ناتوان ممکن است به مدت طولانی باقی بماند.

 

انواع کاتگوت Catgut :

  •  کاتگوت ساده Plain Catgut : نسبتا سریع و معمولا در فاصله5-10 روز قدرت استحکام خود را از دست می دهند و در فاصله 70 روز در بافت های بدن هضم و جذب می شوند.برای لیگاتور عروق کوچک و بخیه زدن چربی زیر پوست بکار میرود. در اندازه های 3 تا 5-0 وجود دارد.رنگ طبیعی آن زرد است اما ممکن است با رنگهای آبی یا سیاه رنگ آمیزی شود.در جراحی های زیبایی صورت ممکن است این نخ در پوست استفاده شود چون بیشتر از یک هفته نیاز بوجود بخیه در صورت نیست.

 

  •  کاتگوت کرومیک Chromic Catgut : نخ های ساده را در نمک کرومیک قرار میدهند و به این وسیله  مدتجذب آن را افزایش می دهند. در  لیگاتور عروق بزرگ  و در بافتهایی که نمیتوان از نخ های غیر قابل جذب به دلیل خاصیت سنگ سازی آن استفاده کرد،ک بکار میرود(مثل دستگاه ادراری و کیسه صفرا)

 

  • این نخ ها برای فاشیا(فاسیا) مناسب نیستند، چرا که قدرت کشش آن سریع از بین میرود.اگر میزان جذب آن طبیعی باشد زخم را به مدت 14 تا 21 روز محافظت میکند و در طول 90 روز به طور کامل جذب می گردد.اندازه های آن از 3 تا 7-0 است و ممکن است با رنگ های قهوه ای رنگ آمیزی شود.

 

  •  کلاژن Collagen : از فیبرهای کلاژن تاندن گاو گرفته می شود.شماره آن لز 4-0 تا 8-0 است. قابلیت انعطاف خوبی دارد و بیشتردر جراحی های چشم مورد استفاده قرار میگیرد.

نکته: این بخیه ها در پاکت های حاوی مایع، معمولا آب یا الکل، برای حفظ قابلیت انعطاف آن نگهداری میشود.

بهمین خاطر هم به محض خارج شدن از پاکت، باید مورد استفاده قرار گیرد.

اگر به مدت طولانی بدون استفاده بماند الکل آن تبخیر شده و قابلیت انعطاف آن از بین می رود.

 

نخ ویکریل (پلی گلاکتین) Vicryl Suture

این نخ قابل جذب می باشد.جذب نخ و پوشش آن توسط هیدرولیز است. این نخ در مدت 14 روز حدود 65% توانایی کشش خود را از حفظ می کند و در بیست و یک روز حدود 40% باقی مانده و در زمان حدود 56 تا 70 روز بعد از مصرف توده نخ از بین می رود.

با اینکه این نخ چندرشته ای است ولی با پوشش خود صاف تر شده ، عبور از نسج آسان می گردد.

این نوع نخ نسبت به کاتکوت ساده و کرومیک که در موارد بخیه زدن جدار های پرچرب لیز می خورند ، به آسانی در دست جراح جمع و جور میگردد.

این نخ را در مواردی که برای بستن پوست و یا ملتحمه چشم استفاده می شود ، به علت ایجاد تحریک موضعی لازم است قبل از هفت روز خارج کرد.

از این نخ در مواردی که بافت ها تحت کشش هستند و بهم نمی رسند نمی توان استفاده کرد.

برای بستن جدار شکم (فاسیا) استفاده نمی شود و مصرف آن در بافت های قلبی – عروقی و اعصاب تایید نشده است ولی موارد استفاده آن در لیگاتور و بخیه در نقاطی که نخ قابل جذب مناسب باشد ، می باشد.

 

نخ های غیر قابل جذب NonabsorbableSuture

نخ هایی که از پیله کرم ابریشم تهیه می شوند. موم و مواد چسبناک را از روی رشته های نخ تمیز کرده ورشته ها بهم تابیده می شوند و به صرت چند رشته ای تهیه می شوند.

معمولا چون رشته های بهم تابیده قدرت و استحکام بیشتری دارند. بیشتر مورد استفاده قار میگیرند. این نخ ها معمولا به رنگ سیاه هستند، اما ممکن است به رنگ سفید نیز وجود داشته باشند. اندازه آنها از 5 تا 9-0 است. نخ سیلک حقیقتا غیر قابل جذب نیست و معمولا این نخ بعد از گذشت یک سال قدرت استحکام خود را از دست می دهد و بعد از دوسال ناپدید می شود.

این نخ محافظ خوبی برای زخم است،

بخصوص هنگامی که بیمار میخواهد سیعتر راه بیفتد. در بافت کمتر از کات گوت عکس العمل ایجاد میکند،

اما مانند بقیه نخ های غیر قابل جذب کاملا به عنوان یک ماده بی جان در بدن عمل نمیکند. بطور مکرر در بافت سروزی دستگاه گوارش و دوختن فاسیا به شرطی که عفونت نداشته باشد مورد استفاده قرار میگیرد.

 

سیلک خالص Virgin Silk : سیلک خالص بصورت چند رشته ای بهم تابیده شده و نخ های شماره 8-0 و 9-0 را میسازد و برای نزدیک کردن بافت های نرم بکار میرود، بخصوص در جراحی های چشم. این نخ ها به رنگ سیاه یا سفید وجود دارند.

 

سیلک روکش دار Dermal Silk : از رشته های نخ سیلک بوسیله ژلاتین یا مواد پروتئینی دباغی میشود و به صورت روکش روی رشته های نخ قرار میگیرد معمولا برای بخیه پوست مورد استفاده قرار میگیرد. بخصوص در نواحی که به کشش بیشتر پوست است و برداشتن این نوع بخیه ها هم بسیار آسان است.

به رنگ سیاه در شماره های 0 تا 5-0 وجود دارند.

 

نخ پنبه ای Cotton : از فیبرهای سلولز طبیعی ساخته می شوند. که به صورت نخ های تابیده شده و به شکل های چندرشته ای اند. اندازه آنها از 1 تا 5-0 است . معمولا سفید هستند ولی ممکن است به رنگ صورتی یا آبی رنگ هم رنگ آمیزی شوند.

این نخ ضعیفترین نخ غیر قابل جذب است. در حالی که اگر خیس شود قدرت استحکام آن افزایش می یابد برعکس سیلک. قبل از استفاده از این نخ ها باید آنها را خیس کرد،

خیس کردن باعث افزایش 10% به قدرت استحکام نخ می شود. مانند سیلک در اکثر بافت های بدن بصورت لیگاتور یا بخیه مورد استفاده قرار میگیرد اما همانند سیلک مفید نیست.

 

نخ کتانی Linen : نخ کتان از فیبر خام کتان ساخته میشود. این نخ ها روی هم تابیده شده و روی آن روکش های مخصوصی جهت انعطاف پذیر کردن آن و نرم بودن در هنگام عبور از بافت، کشیده می شود.

قدرت استحکام آن کمتر از تمام نخ های غیر قابل جذب است. اندازه های 0 تا 2-0 وجود دارد. بیشتر در جراحی دستگاه گوراش مورد استفاده قرار میگیرد.

 

نخ های فولادی ضد زنگ یا نخ های سیمی Stainless Steel or Wire :از آلیاژ فلز آهن با کربن کم ساخته میشود.فرمول این نخ ها شبیه فزاتی است که برای ساخت پروتز و مواد کاشتنی استفاده میشود.این نخ ها در جراحی های توراکس، در ترمیم تاندون، در عمل های ارتوپدی و جراحی اعصاب و بستن زخم های جراحی عمومی استفاده می شوند.

 

نخ های غیر قابل جذب مصنوعی

با اینکه نخ سیلک بعنوان نخ غیر قابل جذب اکثریت استفاده را دارد، نخهای غیر قابل جذب مصنوعی مورد استفاده قرار میگیرند.

چرا که فوائد منحصر به فرد را در خیلی از موقعیت های جراحی برای آن ارائه می دهند. این نخ ها دارای قرت استحکام زیادتری نسبت به سیلک هستند و کمتر باعث واکنش در بافت می شوند.

گره زدن با اکثریت این نخ ها مشکل تر از سیلک است. دوام و حساسیت کمتر در بافت، سختی گره زدن این نخ ها را نادیده گرفته و از آن استفاده می کنند. این فوائد ممکن است، مهمتر از اشکالات این نخ ها باشد.

 

نایلون: از پلی مر پلی آمید که از سنتز زغال، هوا و آب مشتق میشود، تهیه می گردد که کمترین عکسالعمل را در بافت ایجاد میکند.

دارای قدرت استحکام بسیار بالایی است، اما استحکام آن بوسیله هیدرولیز در بافت به میزان 15 تا 20 درصد درسال کاهش می یابد.

این نخ در همه بافت های بدن جایی که استفاده از نخ های غیر قابل جذب قابل قبول است، استفاده میشود. مگر زمانی که نیاز به محافظت طولانی در نواحی بدخیم بافت وجود دارد. این نخ ها به سه شکل تک رشته ای، چند رشته ای بدون روکش و چند رشته ای روکش دار وجود دارند.

 

نایلون تک رشته ای: به رنگ سیاه، آبی یا سبز در اندازه های 2 تا 11-0 وجود دارد. کوچکترین سایز آن در عمل های خیلی ظریف مورد استفاده قرار میگیرد.

این نخ ها در عمل های چشم هم مورد استفاده قرار میگیرند. چرا که قابلیت ارتجاعی آن بسیار مطلوب است اندازه های بزرگتر در بخیه پوست بخصوص در جراحی های پلاستیک زمانی که زیبایی هم مهم است و در بخیه های محافظ مورد استفاده دارد.

مرطوب کردن نخ های تک رشته ای قابلیت انعطاف آن را بیشتر می کند و استفاده از آن آسانتر از نخ ها خشک است.

 

نایلون چند رشته ای بدون روکش نورالون: به رنگ سیاه یا سفید وجود دارد از نظر ظاهر استفاده از آن مثل سیلک است. اما محکمتر است و عکس العمل کمتری را در بافت ایجاد میکند. اندازه آن از 1 تا 7-0 می باشد و در همه بافت های بدن که نیاز به نخ های غیر قابل جذب است استفاده می شود.

 

نایلون چندرشته ای روکش دار سرجی لون: روکش از جنس سیلیکون دارد که عبور آن را از بافت آسانتر میکند و بقیه خصوصیات آن شبیه سیلک و نایلون چندرشته ای بدون روکش است.

پلی پروپیلن ، پلی اتیلن و پولیستر از انواع دیگر نخ های غیرقابل جذب مصنوعی هستند.

 

کلینیک سلامت پا دکتر خسروی - کلینیک معتبر در کرج

۰۲۶۳۲۲۱۹۱۵۱

آموزشات عمومی, اموزشات تخصصی, عمومی ادمین

شرایط مهم برای تمیز و ضدعفونی کردن زخم

به گزارش خبرگزاری تسنیم، برای هر یک از ما پیش آمده که به دلایل مختلفی مثل تصادف، زمین خوردن، در تماس بودن با اشیای نوک تیز و ابزارآلات که در واقع جزو شایع ترین علل ایجاد زخم و آسیب به پوست هستند، دچار حادثه شویم. زخم هایی که گاهی عمیق و گاهی سطحی ایجاد می شوند. در صورتی که زخم ایجاد شده عمیق باشد، نیاز است که حتما به مراکز درمانی مراجعه شود تا مراقبت و درمان پزشکی لازم انجام شود ولی اگر زخم سطحی باشد، می توان با برخی تدابیر بهداشتی ساده از آن مراقبت کرد.

اولین و مهمترین اقدام در برخورد با زخم های ناشی از حوادث روزمره زندگی که سطحی هستند، تمیز کردن محل زخم است. با توجه به اینکه تماس با یک ماده شیمیایی قلیایی، اسیدی و حتی وسایل تیز و برنده، سوختگی و … می تواند باعث ایجاد زخم شوند باید محل زخم را با توجه به علت ایجاد آن ضدعفونی کنید.

زخم سطحی و احتمال عفونت

اگر در اثر تماس با زمین دچار خراشیدگی یا زخم سطحی روی پوست شده اید، با توجه به اینکه احتمال کزاز و عفونت باکتریایی ثانویه وجود دارد توصیه می شود پس از شستشوی زخم با آب و صابون به یک مرکز درمانی مراجعه کنید. اگر هم زخم حاوی مواد خارجی مثل خاک، سنگریزه و … است، نیازی نیست برای زدودن آلودگی حین شستشو زخم را بمالید بلکه شستشو با آب و صابون به تنهایی کفایت می کند تا به درمانگاه بروید و در صورت صلاحدید پزشک، واکسن کزاز تجویز شود. نکته ضروری اینکه در این موارد، مراجعه به پزشک و تزریق واکسن کزاز، در 24 ساعت اول از اهمیت خاصی برخوردار است.

زخم با جسم نافذ

اگر با چاقو، شیشه یا تیغ ریش تراشی یا هر وسیله دیگری در آشپزخانه دچار حادثه شدید، فراموش نکنید اگرچه احتمال بروز کزاز مطرح نیست ولی شانس اینکه به عفونت های باکتریایی ثانویه دچار شوید، وجود دارد. معمولا در زخم های سطحی که فقط بافت درم آسیب دیده، شستشو با آب و صابون برای ضد عفونی کردن زخم مناسب است اما در بریدگی کمی عمیق (که نیاز به بخیه ندارد)، ابتدا با آب ولرم مایل به خنک و صابون محل زخم را بشویید و سپس با آب اکسیژنه آن را ضدعفونی کنید.

به هیچ وقت با مشاهده زخم ها، به خصوص آنهایی که عمیق هستند، روی آنها بتادین نریزید چرا که می تواند باعث تحریک و التهاب زخم شود. متاسفانه یکی از اشتباهات رایجی که افراد پس از ایجاد زخم مرتکب آن می شوند، به کار بردن نادرست ضدعفونی کننده های موضعی از جمله بتادین است. اگر ماده ضدعفونی کننده در حفره زخم ریخته شود باعث تحریک و التهاب و همچنین تاخیر در ترمیم زخم می شود.

اگر عمق زخم به قدری است که به بخیه نیاز دارد، حتما باید به درمانگاه نزدیک منزل مراجعه کنید، ضمن اینکه یک برش عمیق می تواند به تاندون ها، رباط ها و ماهیچه ها آسیب برساند. البته مواردی هم که به نظر زخم عمیق نیست اما خونریزی قطع نمی شود و بیش از 20 دقیقه طول می کشد، نیاز به توجه فوری پزشکی دارند و باید به مراکز درمانی مراجعه شود. در این مورد اصلا کوتاهی نکنید چون هر چه زخم زودتر بخیه زده شود، خطر عفونت آن کمتر است. در غیر این صورت، اگر نیازی به بخیه نیست، بعد از شستشوی زخم با آب و صابون و ضدعفونی کردن آن با آب اکسیژنه، لبه های زخم را به هم نزدیک و با یک گاز استریل آن را پانسمان کنید تا زخم باز نماند و باعث بروز عفونت و … نشود.

البته اگر زخم ایجادشده در اثر تماس با وسایل غیراستریل باشد که در بیشتر موارد این گونه است، حتما باید به پزشک مراجعه شود چرا که ممکن است به مصرف یک دوره آنتی بیوتیک نیاز باشد. اگر زخم عمیق است و پس از مراجعه به درمانگاه نیاز به بخیه زدن دارد، پزشک به کمک بتادین سطح زخم را تمیز و بلافاصله با الکل، بتادین را پاک می کند تا روی زخم نماند و سپس آن را بخیه می زند. در مدتی که نیاز است برای التیام کامل زخم، بخیه ها روی زخم باشد، برای مراقبت از زخم، مثلا هنگامی که می خواهید به حمام بروید، باند روی زخم را باز نکنید و بعد از دوش گرفتن، پانسمان آن را بردارید و با بتادین، سطح زخم را تمیز کنید.

سپس بلافاصله با الکل (در صورت دسترسی نداشتن به الکل یا آب) بتادین را پاک و سپس زخم را پانسمان کنید. فراموش نکنید بتادین برای چند ثانیه بیشتر نباید روی زخم بماند و سریعا پاک شود. گاهی زخم بر اثر تماس پوست با یک شیء بلند و تیز مثل سوزن، میخ و … به صورت سوراخ ایجاد می شود که معمولا خونریزی هم زیاد نیست اما با این حال این زخم ها اگر با اشیای بلند و تیز ایجاد شود، با توجه به اینکه عمق آن به قدری است که بتواند به بافت داخلی پوست آسیب برساند، باید از بروز کزاز و عفونت پیشگیری شود. بنابراین حتما به مراکز درمانی بروید.

زخم ناشی از سوختگی

از آنجایی که تقریبا یکی از مشکلات شایع میان خانم ها، مواجهه با سوختگی های حرارتی از قبیل سوختگی با آب جوش، بخار داغ، اتو یا حتی پاشیدن مواد غذایی به سر و صورت است و باعث ایجاد زخم می شود، در این موارد خنک کردن نواحی سوخته مانند آب سرد یا یخ و (یا هر دو) قبل از رفتن به مراکز درمانی بسیار مفید است چرا که از عمیق شدن سوختگی و نفوذ عامل آن به لایه های زیرین پوست جلوگیری می کند. بنابراین ناحیه آسیب دیده را به سرعت خنک کنید اما اگر دچار سوختگی سرد به دلیل تماس با جسم سرد (تماس طولانی مدت با یخ) شده اید، به سرعت ناحیه آسیب دیده را در تماس با آب گرم (البته نه داغ) قرار دهید.

اسپری ضدعفونی کننده زخم قابل اعتماد است؟

از زمانی که اپیدمی ویروس های مختلف مانند آنفلوآنزا و هپاتیت و ایدز نگران کننده شد، محصولات ضدعفونی کننده ای به بازار عرضه شد تا بتوان به خصوص در شرایطی که احتمال آلودگی مطرح است، با استفاده از آنها و به خطر نیفتادن سلامت، دست ها را استریل کرد. این محصولات هم به صورت اسپری و هم بسته های کوچک به اندازه تی بگ و حاوی مایع لزج هستند و در داروخانه ها موجود است که از نوع دوم، می توان برای ضدعفونی کردن دست و حتی خراش های سطحی و زخم هایی که عمیق نیستند و به خونریزی نیفتاده اند، استفاده کرد.

البته نوعی از این اسپری ها به عنوان اسپری شستشو دهنده ضد میکروبی زخم و سوختگی هستند که برای ضد عفونی کردن انواع زخم بستر، زخم دیابتی و زخم های پس از جراحی به کار برده می شود. در هر حال برای ضد عفونی کردن زخم ها با این محصولات، ابتدا باید زخم را با آب و صابون شست تا آلودگی های میکروسکوپی که دیده نمی شود پاک شود و پس از خشک کردن، اگر خونریزی نداشت و نیاز به بخیه نبود، از اسپری های ضدعفونی کننده زخم استفاده شود. هر چند باز هم استفاده از نوع مایه ضدعفونی کننده ها که به صورت بسته های کوچک و تابیده شده در بازار وجود دارد و علاوه بر ضدباکتری، دارای ضد ویروس است، بیشتر توصیه می شود.

نکته حائز اهمیتی که باید به آن توجه داشته باشید، این است که استفاده از اسپری هایی که به عنوان ضدعفونی و ترمیم کننده زخم در بازار هستند، خیلی کاربردی نبوده و مناسب هر نوع زخمی نیستند و استفاده از آنها، در اغلب موارد بیمار را دچار اشتباه می کند و او به جای اینکه به پزشک مراجعه کند، به امید تاثیر این اسپری ها در بهبود زخم است.

 

 

منبع : تسنیم

آموزشات عمومی, اموزشات تخصصی ادمین

زخم باز چیست؟

زخم باز چیست؟

زخم باز آسیب است که باعث ایجاد شکستگی خارجییا داخلی در بافت بدن می شود که معمولا شامل پوست می شود. تقریبا همه افراد یک زخم باز در یک لحظه زندگی خود را تجربه خواهند کرد. بیشتر زخم هایسطحی‌میتوانند در خانه درمان شوند.
آبشارها، تصادفات با اشیاء تیز و تصادفات اتومبیل، شایع ترین علل زخم های باز هستند. در صورت حادثه جدی، شما باید مراقبت هایپزشکیفوریکمکبگیرید. این امر مخصوصا در صورتی است که خونریزی زیادی وجود داشته باشد یا اگر خونریزی بیش از 20 دقیقه طول بکشد.
آیا انواع مختلف زخم های باز وجود دارد؟
چهار نوع زخم باز وجود دارد که بسته به علت آنها طبقه بندی می شوند.

ساییدگی

ساییدگی زمانی اتفاق می افتد که پوست شما در اثر خراشیدهشدن بر روی سطح خشن یا سخت ایجادمیشود بثورات جاده ای نمونه ای از سایش است. معمولا خونریزی زیاد نیست، اما زخم بایدتمییز شود تا از عفونت جلوگیری شود.

زخم های ناشی از پارگی

انفجاریک برش عمیقیا پاره شدن پوست شما است. حوادث با چاقو، ابزار و ماشین آلات، علل مکررپارگیهستند. در موردزخم های عمیق، خونریزی می تواند سریع و گسترده باشد.

زخم های عمیق

زخم هایعمیقناشی از  سوراخ کوچکی است که به وسیلهیک شیء بلند، نقطه ای مانند ناخن یا سوزن ایجاد می شود. گاهی اوقات یک گلوله می تواند باعث زخم حفره ایی شود
پارگی ممکن است خونریزی نکنند، اما این زخم ها می تواند به اندازه کافی عمیق باشد تا به اندام های داخلی آسیب برساند. اگر حتی زخم کوچکی کوچک داشته باشید، به پزشک خود مراجعه کنید تا با درمان منایسبو از عفونتجلوگیری کنید.

زخم های انفجاری

انفجار کششی جزئییا کامل از پوست و بافت زیر است. عفونت ها معمولا در حوادث خشونت آمیز، مانند تصادفات جسمی، انفجار، و اسلحه ها رخ می دهد. آنها به شدت و به سرعت خونریزی می کنند.

چگونه زخم عمیق ( باز) را درمان می کنیم؟

برخی از زخم ها ممکن است در خانه درمان شوند و دیگرانممکن است استفاده از خدمات پزشکی به پزشک خود مراجعه کنند.

مراقبت در  خانه برای زخم های سطحی
زخم های کوچک را می توان در خانه درمان کرد. اول، زخم را بشویید و ضد عفونی کنید تا خاک و آلودگی را حذف کنید. از فشار مستقیمبرایکنترلخونریزی و تورم استفاده کنید.
هنگام بسته شدن زخم، همیشه از پانسمان استریلیا باند استفاده کنید. زخم هایبسیارسطحیممکن است بدون باند درمان شوند. شما باید پنج روز را تمیز و خشک نگه دارید. شما همچنینبایدکه مقدار زیادی استراحت می کنید.
درد به طور معمول همراه با زخم است. شما می توانید استامینوفن (تیلنول) را به عنوانمسکنمصرف نماییدازداروهایباآسپرین اجتناب کنید زیرا ممکن است خونریزی ایجادیا طولانی شود.
اگر کبودییا تورم دارید،از کمپرسیخاستفادهنماییدو اگر وقت خود را در خارج از منزل می گذرانید، از کرم ضد آفتاب استفاده کنید که عامل محافظت از خورشید (SPF) 30 در منطقه است تا اینکه کاملا شفا یابد.
چه وقت برایدیدنیکدکترضروریمیباشد
اگر چه شما می توانید در معرض برخی از زخم ها در خانه، شما باید دکتر را ببینید اگر:
زخم باز عمیق تر از 1/2 اینچ است
خونریزی با فشار مستقیم متوقف نمی شود
خونریزی طول می کشد بیش از 20 دقیقه
خونریزی نتیجهیک حادثه جدی است
درمان های پزشکی
پزشک شما ممکن است از روش های مختلفی برای درمان زخم باز استفاده کند. پس از تمیزکردنزخم پزشکممکن است زخم را بااستفاده از پانسمانها،ببندد.
بسته به محل زخم شما و احتمال بالقوه عفونت، پزشک ممکن است زخم را بسته و به طور طبیعی آن را درمان کند. این بدان معناست که درمان با قصد ثانویه، از پایه زخم تا اپیدرم سطحی معنی دارد.
این فرآیند ممکن است نیاز به بسته شدن زخم با گاز داشته باشد. اگرچه ممکن است بهبودی نداشته باشد اما مانع از عفونت و تشکیل آبسه ها می شود.
درمان دیگر برای زخم باز شامل داروهای درد است. اگر یک عفونت یا خطر بالا برای ابتلا به عفونت وجود داشته باشد، پزشک شما همچنین ممکن است پنی سیلینیایک آنتی بیوتیک را تجویز کند. در بعضی موارد ممکن است نیاز به عمل جراحی داشته باشید.
اگریک بخش بدن قطع شود، باید برای بستن مجدد احتمالی به بیمارستان منتقل شود.
وقتی دفتر دکتر را ترک می کنید، ممکن است باند و پانسمان داشته باشید. مهم است که دست ها را بشویید
ضدعفونی کنید و زخم را کاملا خشک کنید قبل از پانسمان مجدد و باند های قدیمی را در کیسه های پلاستیکی دفع کنید.
آیا از داشتن یک عارضه داری؟
آیا وجود یک عارضه از داشتن زخم باز است؟
عوارض اصلی زخم باز خطر ابتلا به عفونت است. بلافاصله اگردچارپارگی،زخم عمیقیا حادثه جدی شدید، بلافاصله با پزشک خود تماس بگیرید و علائم خونریزی و یا عفونت را مشخص کنید.
نشانه های خونریزی شامل خونریزی مداوم است که به فشار مستقیم پاسخ نمی دهد. اگر زخم را نشان می دهد ممکن است عفونت داشته باشید:
افزایشترشحات به رنگسبز و زرد
زخم های با بوی نامطبوع
نشانه های دیگر عفونت عبارتند از:
بیش از چهار ساعت تب بیش از 100.4 درجه فارنهایت (38 درجه سانتیگراد)
تودهملتهب کشاله ران یازیر بغل شما
زخم هایعمیقکه درمان نمیشوند
پزشک شما بافتهای مرده و عفونی را اجراحیمیکند و اغلب آنتی بیوتیک را در صورت ایجاد عفونت باکتریایی تجویز می کند. در موارد جدی، ممکن است نیاز به جراحی برای برداشتن بافت آلوده و گاهی بافت اطراف آن نیز داشته باشید.
شرایطی که می توانند از یک زخم باز توسعه یابند عبارتند از:
این بیماری توسط یک عفونت از باکتری هایی ایجاد می شود که سبب ایجاد بیماری قلبی می شوند. این می تواند انقباضات عضلانی را در فک و گردن شما ایجاد کند.
فتق بیضه اینیک عفونت بافت نرم شدید است که توسط انواع باکتری ها از جمله کلستریدیوم و استرپتوکوک ایجاد می شود که می تواند منجر به از دست دادن بافت و سپسیس شود.
سلولیت این عفونت پوست شما است که در تماس مستقیم با زخم نیست.
چشم انداز
این که آیایک زخم جزئییا جدیتر دارید، اقدام سریع ضروری است. برخی از زخم های باز می توانند در خانه درمان شوند، اما این همیشه مورد نیست.
اگر شما یک برش عمیقیا خونریزی دارید، به پزشک نیاز دارید. این تضمین می کند که شما مناسب ترین درمان را دریافت می کنید و خطر ابتلا به عوارض و عفونت را کاهش می دهد.
منبع : nilsar.com
آموزشات عمومی, عمومی ادمین

چگونه از زخم‌ های خود مراقبت کنیم؟

در اکثر بریدگی‌ها و آسیب‌های کوچک، خونریزی سریع متوقف می‌شود، اما می‌توان با اعمال فشار ثابت و آرام توسط یک گاز یا پارچه استریل به این امر کمک کرد. اگر خونریزی پانسمان را خیس کرد، باید قسمت دیگری از گاز را روی زخم قرار داد، زیرا استفاده از پانسمان قدیمی باعث خونریزی مجدد می‌شود. در ادامه شما را با بعضی از روش‌های موثر برای مراقبت از زخم‌ها آشنا می‌کنیم:

 

زخم را به آرامی تمیز کنید

 اولین قدم برای مراقبت از زخم، تمیز کردن آن با آب است؛ سپس توسط موچین استریل شده با الکل، سنگریزه، خرده چوب و یا شیء دیگری را که در آن فرو رفته‌است، جدا کنید، به آرامی اطراف زخم را با صابون و لیف حمام بشویید و از مصرف هر گونه صابون تحریک کننده، الکل یا پراکسید هیدروژن روی زخم خودداری کنید.

پماد آنتی‌بیوتیک

 پمادهای آنتی‌بیوتیک نه تنها زخم‌ها را مرطوب نگه می‌دارد، بلکه می‌تواند خطر عفونت را نیز کاهش دهد؛ در صورت تمایل به مصرف آنتی‌بیوتیک، قرار دادن یک لایه نازک روی زخم کافی است، زیرا بعضی ترکیبات آنتی‌بیوتیک باعث ایجاد جوش در افراد می‌شود. در صورت بیرون ریختن جوش، مصرف این پمادها را کنار بگذارید.

 

بانداژ زخم

اگر خراش زخم توسط لباس ساییده می‌شود، باید آن را با بانداژ بپوشانید؛ زخم یا خراش باز و بدون پانسمان در معرض خطر باز شدن مجدد یا عفونت قرار دارد. در صورت مردد بودن در مورد استفاده از بانداژ، آن را با یک چسب زخم بپوشانید و روزانه عوض کنید تا از  نفوذ باکتری‌ها جلوگیری شود.

 حساسیت به چسب زخم

احساس خارش، تاول‌زدگی یا سوختگی در زیر بانداژ ممکن است به دلیل حساسیت به چسب مورد استفاده در بعضی از آن‌ها باشد؛ بنابراین استفاده از گاز استریل و نوار کاغذی یا یک پانسمان بدون چسب برای پوست‌های حساس، گزینه مناسب‌تری است.

 

 التیام زخم

تقریباً بلافاصله پس از بریدگی یا خراش، بدن انشان شروع به التیام زخم می‌کند. در این زمان گلبول‌های سفید به باکتری‌های ایجاد کننده عفونت حمله می‌کند. پلاکت‎ها، گلبول‌های قرمز و فیبرین (ماده پروتئینی رشته مانند) لخته‌ای ژله‌ای بر روی زخم ایجاد می‌کند و د رنتیجه به زودی یک پوست محافظ روی زخم شکل می‌گیرد. در صورت احساس خارش در محل زخم باید با آن ملایم رفتار کرد تا این پوسته از روی زخم برداشته نشود.

 سوختگی‌های سطحی

بیشتر ما حداقل یک یا دو بار در زندگی خود دچار سوختگی سطحی شده‌ایم. برای معالجه این نوع سوختگی‌ها باید آن را سریعاً با یک پارچه سرد یا آب خنک شستشو داد تا گرمای پوست خارج شود و سوختن آن خاتمه یابد. پس از آن باید محل سوختگی را با آب و صابون، تمیز و به آرامی پانسمان کرد. تاول‌های ایجاد شده را به هیچ وجه نباید دستکاری کنید، زیرا آن‌ها تا بهبود سوختگی، از پوست محافظت می‌کند.

 

 مراقبت از زخم‎های جراحی

مراقبت از زخم جراحی نیز مانند مواظبت از بریدگی و خراش است؛ باید چند روزی با استفاده از بانداژ از آن محافظت و روزانه پانسمان را عوض کرد. رعایت دستورالعمل پزشک برای مراقبت از بخیه الزامی است. همچنین باید زخم را خشک نگه دارید و هرگونه افزایش خونریزی یا قرمزی را به پزشک گزارش دهید.

 علائم عفونت

در صورت مشاهده هرگونه قرمزی پوست، تورم، ترشح مایع سبز یا زرد رنگ، افزایش گرما یا حساسیت در اطراف زخم، احتمال ایجاد عفونت وجود دارد. علائم دیگر عفونت شامل تورم گره‌های لنفاوی در گردن، زیر بغل یا کشاله ران و همچنین درد بدن، تب و لرز است. بنابراین در صورت مشاهده هر یک از این علائم به پزشک مراجعه کنید.

منبع : imna.ir

آموزشات عمومی, اموزشات تخصصی, عمومی, مقالات ادمین

مراقبت از زخم جراحی باز

عمل های جراحی به دلایل مختلفی نیاز می شوند. در طی عمل جراحی بر روی پوست برشی ایجاد می شود. به این بریدگی زخم جراحی هم گفته می شود. برخی برش ها کوچک و برخی بزرگ هستند. اندازه این برش به نوع جراحی شما بستگی دارد.

گاهی اوقات زخم جراحی باز می شود. ممکن است بخشی از برش یا تمام آن باز شود و پزشک شما تصمیم به بستن مجدد زخم با بخیه نداشته باشد.

 

آنچه در خانه انتظار می رود

اگر پزشک شما زخم را مجددا بخیه نزند، شما باید در منزل از زخم خود مراقبت کنید، زیرا ممکن است بهبود زخم زمان بر باشد. زخم از پایین به بالا بهبود می یابد. پانسمان به جذب زهکشی کمک می کند و از ترمیم پوست قبل از بهبود بافت زیرین جلوگیری می نماید.

شستن مناسب دست

شستن دست ها قبل از تعویض پانسمان حائز اهمیت است. شما می توانید از یک پاک کننده الکلی استفاده کنید. یا می توانید با استفاده از مراحل زیر دست های خود را بشویید:

تمام زیورآلات را از دست خود بیرون بیاورید.

دست های خود را خیس کرده و در حالتی که انگشتان به سمت پایین اشاره می کنند، دست ها را زیر آب گرم نگه دارید.

به دست ها صابون زده و به مدت ۱۵ تا ۳۰ ثانیه بشوید. همچنین زیر ناخن ها را تمیز کنید.

دست ها را به خوبی آب بکشید.

سپس دست ها را با حوله تمیز خشک کنید.

حذف پانسمان قدیمی

پزشک شما در مورد زمان تعویض پانسمان به شما اطلاعاتی خواهد داد. برای آماده شدن برای تعویض پانسمان:

قبل از لمس پانسمان دست های خود را تمیز کنید.

اطمینان حاصل کنید که همه لوازم مورد نیاز در دسترس شماست.

یک سطح کار تمیز داشته باشید.

حذف پانسمان قدیمی:

چسب پانسمان را با دقت از روی پوست آزاد کنید.

از یک دستکش پزشکی تمیز (و نه استریل) برای گرفتن و برداشتن پانسمان قدیمی استفاده نمایید.

اگر پانسمان به زخم چسبیده است، آن را مرطوب کنید و دوباره امتحان کنید، مگر اینکه پزشک شما دستورالعملی غیر از این داده باشد و از شما خواسته باشد پانسمان را بصورت خشک حذف نمایید.

پانسمان قدیمی را در یک کیسه پلاستیکی قرار دهید و آن را کنار بگذارید.

پس از اتمام برداشتن پانسمان قدیمی، دوباره دست ها را بشویید.

 

مراقبت از زخم

برای پاک کردن پوست اطراف زخم ممکن است به پد گاز یا پارچه نرم نیاز داشته باشید:

از محلول سالین (آب نمک)  یا آب صابون ملایم استفاده کنید.

گاز یا پارچه را در محلول سالین یا آب صابون خیس کنید و با استفاده از آن به آرامی پوست را تمیز کنید.

سعی کنید همه زهکشی ها و هر گونه خون خشک شده یا مواد دیگر که ممکن است بر روی پوست ایجاد شده باشند را حذف کنید.

از مواد پاک کننده پوست، الکل، پراکسید، بتادین یا صابون با مواد شیمیایی ضد باکتری استفاده نکنید. این مواد می توانند به بافت زخم آسیب زده و روند بهبود را آهسته کنند.

همچنین ممکن است که پزشک از شما خواسته باشد که زخم را بشویید:

سرنگ را با آب نمکی یا آب صابون ( هر کدام که پزشک شما توصیه کند) پر کنید.

سرنگ را در فاصله ۱ تا ۶ اینچ (۲٫۵ تا ۱۵ سانتیمتر) از زخم نگه دارید. با قدرتی که برای شستن زهکشی زخم کافی باشد، سرنگ را خالی کنید.

برای پاک کردن زخم از یک پارچه تمیزِ نرم و خشک یا تکه ای گاز استفاده کنید و با گذاشتن و برداشتن آن زخم را خشک کنید.

هرگز از لوسیون، کرم و یا داروهای گیاهی روی زخم و یا در اطراف آن استفاده نکنید، مگر اینکه پزشک شما آن را تایید کرده باشد.

قرار دادن پانسمان جدید

پانسمان تمیز را به روشی که پزشکتان به شما آموزش داده بر روی زخم قرار دهید. ممکن است که شما از پانسمان مرطوب به خشک استفاده کنید. همچنین می توانید از پانسمان تریتا برای این منظور استفاده نمایید.

وقتی که کار شما تمام شد دست های خود را بشویید.

پانسمان قدیمی و سایر وسایل مورد استفاده را در یک کیسه پلاستیکی ضد آب بریزید. در کیسه را محکم گره داده و آن را در سطل زباله قرار دهید.

لباس هایی که در زمان تعویض پانسمان به تن داشتید را به طور جداگانه از لباس های دیگر بشویید. از پزشک خود بپرسید که آیا برای شستشوی این لباس ها به مواد ضدعفونی کننده نیاز دارید.

هر پانسمان را فقط یکبار استفاده کنید. هرگز از پانسمان استفاده شده مجددا استفاده نکنید.

چه زمان باید با پزشک تماس گرفت؟

با پزشک خود تماس بگیرید، اگر:

در ناحیه زخم شاهد افزایش قرمزی، درد، تورم یا خونریزی هستید.

زخم بزرگتر یا عمیق تر شده یا  ظاهری خشک و تیره رنگ دارد.

زهکشی که از زخم یا اطراف آن بیرون می آید، افزایش یافته یا ضخیم، سبز یا زرد شده و یا بوی نامطبوعی دارد.

دمای بدن شما ۳۸ درجه سانتیگراد یا بالاتر است ( تب دارید).

 

منبع : treetta.com

آموزشات عمومی, عمومی ادمین

مراقبت خانگی از زخم ها

اگر زخمی در پوست شما ایجاد شد که فکر می کنید نیاز به مراقبت و درمان پزشکی دارد (یعنی شدید و عمیق بود)، فورا آن را توسط پانسمان تمیز و ضدعفونی ببندید و به پزشک مراجعه کنید. ولی اگر زخم سطحی و یا متوسط بود، اولین کاری که باید انجام دهید، تمیز کردن محل زخم می باشد.

آسیب های وارده به پوست مانند زخم، بریدگی و خراش، در اپیدرم (لایه خارجی) پوست اثر گذاشته و یا به قسمت های عمیق تر پوست وارد می شود.

 

بر اساس شدت آسیب وارده، درمان و مراقبت صحیح از زخم متفاوت می باشد. اما اصول کلی در برخورد با هر نوع زخمی (خفیف تا شدید)، کاهش ابتلا به عفونت و تمیز نگه داشتن زخم می باشد.

 

تمیز و ضدعفونی کردن زخم

اگر زخمی در پوست شما ایجاد شد که فکر می کنید نیاز به مراقبت و درمان پزشکی دارد (یعنی شدید و عمیق بود)، فورا آن را توسط پانسمان تمیز و ضدعفونی ببندید و به پزشک مراجعه کنید. ولی اگر زخم سطحی و یا متوسط بود، اولین کاری که باید انجام دهید، تمیز کردن محل زخم می باشد.

 

منطقه زخمی را به مدت چند دقیقه، زیر آب سرد بگیرید و اصلا محل زخم را محکم زیر آب نمالید و چیزی را با آن تماس ندهید، زیرا بسیاری از مواقع مشاهده می شود که با مالیدن زخم، خونریزی آن بیشتر می شود.

 

اگر می توانید محل آسیب دیده را به آرامی مالش دهید، طوری که خونریزی بدتر نشود. مالش آرام سبب می شود که اگر ذرات گردوغبار در داخل زخم فرو رفته باشد خارج شوند.

 

اما توصیه می شود که به جای آرام مالیدن هم، از بتادین برای ضدعفونی کردن زخم استفاده کنید. ولی بتادین را داخل زخم نریزید، بلکه اطراف زخم بمالید.

سعی کنید طی دو روز اول پس از ایجاد زخم، چهار بار در روز منطقه زخمی را شستشو داده و آن را با بتادین ضدعفونی کنید تا احتمال بروز عفونت از بین برود

به آرامی شستن زخم یکی از اصولی است که باید طی چند روز اول رعایت شود، زیرا احتمال باز شدن زخم در اثر فشار دست وجود دارد.

 

متوقف کردن خونریزی

اگر زخم شما دچار خونریزی شد و پس از تمیز کردن زخم باز هم خونریزی کرد، سعی کنید با اعمال فشار صحیح، جریان خون را متوقف کنید.

 

می توانید از پارچه تمیز و ترجیحا از گاز استریل برای اعمال فشار بر زخم استفاده کنید. اگر پس از اعمال فشار، باز هم زخم شروع به خونریزی کرد و خون کاملا پارچه را فرا گرفت، به جای برداشتن گاز استریل آغشته به خون، از گاز استریل جدید بر روی همان گاز قبلی استفاده کرده و فشار صحیح را برای متوقف کردن خونریزی اعمال کنید. حتی گاهی ممکن است مجبور به اعمال فشار بر روی زخم تا حدود نیم ساعت شوید.

 

تذکر :  اگر اندامی که دچار زخم و خونریزی شده است را می توانید حرکت دهید، مانند دست و پا، آن را بالاتر از قلب نگه دارید تا از خونریزی بیشتر جلوگیری شود.

تمیز نگه داشتن محل زخم به منظور جلوگیری از ورود میکروب ها

سعی کنید پس از آن که زخم را زیر آب شستشو دادید، آن را با گاز استریل یا پارچه تمیز ببندید.  پس از گذشت چند ساعت حتما پانسمان زخم را عوض کنید.

 

برای تعویض پانسمان حتما نکات بهداشتی را رعایت کنید، مثلا دست های خود را با آب و صابون بشویید. حتی توصیه می شود که گاز استریل را همان لحظه که قصد تعویض پانسمان را دارید، از بسته خود خارج کنید نه زودتر، زیرا ممکن است میکروب ها و آلودگی های موجود در هوا را جذب کرده و باعث عفونت زخم شود.

 

از تحریک زخم ها بپرهیزید

در برخی از انواع زخم ها مانند سوختگی ها نیاز است که فرد توجه خاصی به آن داشته باشد. سوختگی سبب تخریب غدد تولیدکننده چربی در پوست می شود. بنابراین پوست خشک می شود و نباید هرگز از موادی که حاوی الکل است به طور مستقیم روی زخم ها استفاده نکنید.

 

معمولا از پماد آنتی بیوتیک (با تجویز پزشک) برای ترمیم هرچه سریع تر زخم استفاده می شود. این پماد مانع از خشکی پوست در منطقه آسیب دیده می شود.

قبل از گذاشتن پانسمان جدید بر روی زخم، چند دقیقه به پوست خود فرصت دهید تا اصطلاحا نفس بکشد. سپس اقدام به بستن پانسمان جدید کنید

توصیه ها

1- برای ضدعفونی کردن زخم هایی که عمیق نیستند و خیلی هم خونریزی ندارند، استفاده از آب نمک رقیق نیز مانعی ندارد. ولی در زخم های عمیق استفاده از آب نمک توصیه نمی شود، زیرا آب نمک سبب سوزش بیش از حد زخم های عمیق خواهد شد.

 

2- در صورتی که زخم دچار التهاب و خارش است، می توانید با تجویز پزشک از پمادهای مسکن استفاده کنید. این پمادها از بروز عفونت در زخم نیز جلوگیری می کنند.

 

3- سعی کنید مکانی تمیز را برای تعویض پانسمان زخم خود انتخاب کنید. محیط های آلوده برای این کار مناسب نیستند، زیرا آلودگی بر روی زخم اثر کرده و احتمال بروز عفونت زخم را زیاد می کند.

 

4- قبل از گذاشتن پانسمان جدید بر روی زخم، چند دقیقه به پوست خود فرصت دهید تا اصطلاحا نفس بکشد. سپس اقدام به بستن پانسمان جدید کنید.

 

5- اگر با وجود رعایت تمام مواردی که گفته شد احساس می کنید که زخم نه چندان عمیق شما دچار التهاب و خارش شد و یا بسیار دردناک و ناراحت کننده است، سریعا به پزشک مراجعه کنید.

 

 

منبع : tebyan.net

 

آموزشات عمومی, مقالات ادمین

راهنمای پیشگیری از زخم بستر

زخم بستر چست: زخم های فشاری یا زخم بستر، زخم های پوستی دردناکی هستند که براثر فشارهای مداوم بر روی بخشی از بدن و انسداد عروق خونی تغذیه کننده ناحیه ای از پوست ایجاد می شود.
​​بیمارانی مانند افراد مبتلا به ضایعات نخاعی، فلج عضلانی، بیماری ام اس و دیگر مشکلات عصبی که منجر به کاهش حس درد در بیمار شود. یا افراد با بستری طولانی مدت در بخش مراقبت های ویژه (ICU)، افراد با دوران نقاهت طولانی پس از جراحی، افراد سالمند یا افراد دیگری که به هر دلیل بدون کمک دیگران قادر به تغییر وضعیت بدن خود نیستند. بیشتر در معرض خطر ایجاد زخم هستند.
  • قسمت های از بدن بیمار مستعد زخم بستر می باشند. عبارت اند از: نواحی از بدن که  مستقیما با بستر تماس دارند و نیز نواحی روی قسمت های استخوانی و غضروفی بدن مانند استخوان خاجی - آرنج، زانو، قوزک پا، کتف و طرفین ران و ...​​
  • علل اصلي ایجاد زخم فشاری میتواند مواردی نظیر (سن بالا - بی تحرکی - بی اختیاری ادرار - لاغری و چاقی مفرط - سوء تغذیه و کم آبی - رطوبت پوست ناشي از عرق، ادرار يا مدفوع - فقر تغذيه كه باعث كم خوني مي شود (كاهش شمارش گلبول هاي قرمز) و پايين بودن پروتئین - سوختگي ها يا خراشیدگی (اصطکاک با ملحفه، تشک و ...) - نشستن يا خوابيدن بروي اشياء سخت (کلیه اتصالات بیمار مانند سوند ادرای، سوند معده، درن و ...) - تب - ضربه يا آسيب زدن به پوست كه با لغزش يا افتادن در يك سطح ايجاد مي شود.
  • هر درجه از زخم بستر، نیاز به مراقبت های اختصاصی خود دارد. همراه گرامی آیا درجه زخم بستر بیمار خود را می دانید؟؟؟؟
  • - درجه یک: پوست در این نواحی معمولا قرمز رنگ، آبی یا ارغوانی است اما گاهی پوسته‌ ریزی به رنگ خاکستری نیز دیده می‌شود. از دیگر علائم زخم‌های فشاری در مراحل اولیه علائمی از قبیل درد، گرما، نرمی یا سفتی هستند.
    - درجه دوم: در این مرحله تغییرهایی در لایه سطحی و لایه زیرین پوست دیده می‌شود. پوست به رنگ قرمز یا بنفش کبود است و گاهی آثار خراش، ساییدگی و تاول نیز مشاهده می‌شود.
    - درجه سه: زخم عمیق و به شکل یک حفره است. لایه خارجی پوست کاملا تخریب شده و به سطح زیر پوست نیز رسیده اما هنوز به عضلات و استخوان‌ها آسیبی وارد نشده است.
    - درجه چهار: شدیدترین نوع زخم بستر است. پوست به طور کامل تخریب و صدمه‌های جدی به عضلات و استخوان وارد شده است. گاهی تاندون‌ها نیز آسیب می‌بینند و احتمال عفونت بسیار بالاست.
  • برای پیشگیری از ایجاد زخم بستر و گسترش آن رعایت موارد زیر الزامی است:
  • - وضعیت افراد بستری را هر 2 ساعت یک بار تغییر دهید. این تغییر وضعیت دادن باید بصورت مرتب و طبق برنامه زمانی نصب شده بر بالین بیمار باشد.
  • - پوست باید مرتبا تمیز شود. مرتبا دیده شود تا مبادا زخمی ایجاد شده و از نظر دور بماند.
  • - اگر بیمارتان به طرف پایین تخت لغزید از کشیدن وی بر روی تخت اجتناب کنید و جهت چرخاندن وی و بالا کشیدنش از ملحفه استفاده نمائید.
  • - ماساژ نواحی تحت فشار همراه با تغییر وضعیت هر دو ساعت انجام شود. جهت ماساژ می توان از روغن زیتون استفاده کرد.
  • - از ماساژ نواحی زخم شده بشدت پیشگیری نمایید.
  • - پوست بیمار باید مرتبا با آب گرم و صابون ملایمی شسته و سپس خشک شود.
  • - پوست قسمت هایی را که ممکن است مرطوب شوند همواره لازم است خشک نگه داشته شود. - به پوست های خشک کرم های محافظ (کرم عسل، کرم کامفیل) بزنید تا خشکی آنها کمتر شود.
  • - فراموش نشود تا حد امکان باید از خشکی پوست پیشگیری کرد.
  • - هر روز بطور مرتب باید پوست نقاطی را که بیشتر احتمال زخم بستر دارند بدقت بازدید کنید.
  • - اگر بیمار کنترل ادرار و مدفوع ندارد باید مانع از ریختن ادرار و مدفوع بر روی پوست شویم و پوست را خشک و تمیز نگه داریم. و با شامپوهای ملایم مانند شامپوی بچه پوست بیمار کاملا تمیز شود.
  • - باید به اندازه کافی کالری، پروتئین، ویتامین، مواد معدنی و آب به بدن بیمار رسانده شود.
  • - فیزیوتراپی با آموزش و انجام حرکات ورزشی به بیمار کمک می کند تا عضلات وی قویتر و پوستش ترمیم یابد تا خون بیشتری به پوست برسد.
  • - از وارد کردن فشار مستقیم به نواحی از بدن با استخوان برجسته نظیر آرنج و لگن خودداری شود.
  • - از بالش ها و پدهای حمایت کننده در نواحی مانند بازو، ران و مناطق آسیب پذیر استفاده شود.
  • - نواحی زیر بیشترین احتمال ایجاد زخم بستر را در بدن بیمار دارند، بنابراین توجه بیشتر به این نواحی جهت پیشگیری از ایجاد زخم بستر ضروری است

 

 

منبع : medicine.tums.ac.ir

آموزشات عمومی, مقالات ادمین

زخم بستر چیست

زخم بستر چیست؟ با انواع روش های درمان زخم بستر چه مقدار آشنا هستید؟ آیا زخم بستر درمان می شود؟ سوالاتی است که گاها برایمان پیش می آید و به دنبال جواب آنها خواهیم بود در این مقاله سعی داریم به چگونگی کمک به درمان زخم بستر بپدازیم با ما همراه باشید؟

زخم بستر

آسیب دیدن بافت های بدن همچون درم، ایپدریم، ماهیچه و پوست در اثر قرار گرفتن در فشار دراز مدت برای یک یا چند نقطه از بدن زخم بستر گفته می شود. به زبان ساده تر می توان گقت: خوابیدن به مدت طولانی در وضعیت ثابت، سائیدگی در صندلی یا بستر، استفاده از لگن بیمار نامناسب و یا کشیدگی با ملحفه می تواند به بخشی از پوست و بافت های بدن آسیب برساند.

زخم بستر چهار مرحله دارد که در مرحله اول و دوم زخم بستر با مراقبت های منظم در طی هفته ها یا ماه ها درمان پیدا می کند. اما در مرحله سوم و چهارم زخم بستر درمان در شرایط سخت و دشوارتری قرار می گیرد.

قاعدتا زخم های بستر (زخم های فشاری) بهاطر گستردگی ابعاد با زیر نظر چند پزشک متخصص درمان شود.

– پزشک ارشد که برنامه درمانی برای زخم بستر تنظیم می کند.

– پرستارانی که در زمینه زخم بستر تحصیل یا تجربه دارند برای مراقبت و التیام زخم.

– مشاور یا مدد کار اجتماعی به دلیل طولانی بودن بیماری و فرایند درمان آن به شما کمک کند.

– پزشک فیزیوتراپ که به تحرک و حرکت شما کمک کند.

– متخصص تغذیه که رژیم غذایی روزانه جهت بهبود فرایند درمان  را به شما پیشنهاد کند.

– متخصص ارتوپد ، متخصص اعصاب و یا جراح پلاستیک که در صورت نیاز در فرایند بهبود به شما کمک کند.

 

فشار نواحی مبتلا را کم کنید

در اولین اقدام درمان زخم بستر سعی کنید تواحی که فشار بروی آن و ایجاد زخم کرده است را کم و یا بردارید.

 

تشک و بالش مخصوص

از لوازم کمک بگیرید مانند تشک، تخت و بالش های مخصوص این لوازم برای نشستن یا خوابیدن در وضعیت مناسب به شما کمک خواهند کرد که فشار وارد شده بروی زخم را بردارید.

جابجا شدن

در صورت بروز زخم بستر باید به طور منظم در حالت های مختلف جابجا شوید و اگر از ویلچر استفاده می کنید وزن خود را در هر ۱۵ دقیقه یک بار به طرف دیگر صندلی بیندازید و یا از اطرافیان و پرستاران بخواهید که در جابجا شدن شما در هر یک یاعت کمک کنند و اگر بروی تخت بستری هستید طی مدت ز ۲ ساعت یک بار جابجا شوید.

پانسمان زخم‌ و پاکسازی آن

پانسمان کردن زخم به شما این اطمینان را خواهد داد که زخم ها به طور قابل قبولی مرطوب باشند و در برابر عفونت زخم ها محافظت می کنند و باقی نواحی پوست را خشک نگه می دارند.

پاک سازی یکی از مهم ترین کار ها در ترمیم زخم ها است، با انجام این کار از عفونی شدن زخم ها جلوگیری می کنید. هنگامی که پوست تحت تاثیر زخم شکافته نشده اند ( مرحله اول زخم ) آن را به آرامی با آب و صابون ملایم شستشو دهید و خشک کنید، زخم های باز را با محلول سالین یا سزک نمکی در هر بار تعویض پانسمان شستشو دهید.

برداشتن بافت آسیب‌دیده

برای درمان سریع تر زخم ها باید هرگونه بافت مرده، آسیب دیده و عفونی را جدا سازی و برداشت کرد که براساس نوع زخم و سرسختی آن روش های متعددی را دارد.

برداشت بافت های آسیب دیده گاها با عمل جراحی امکان پذیر است و در برخی موارد نیز بصورت مکانیکی و توسط دستگاه آب با فشار بالا و یا با پانسمان های مخصوص امکان پذیر است.

گاها زخم های کوچک تر و غیر عفونی برداشت و جداسازی بافت آسیب دیده را بصورت طبیعی انجام می دهند که به بدن در راستای استفاده از آنزیم ها برای جداسازی بافت مرده جدا می کند. این روش همان طور که گفتیم برای زخم های کوچک و غیر عفونی است و با اسفاده از پانسمان های مخصوص که زخم را تمیز و مرطوب نگه می دارند.

مکمل درمان

کنترل درد: رخم های بستر بسیار دردناک هستند داروهای ضد درد و التهاب، مانند ایبوپروفن و ناپروکسن می‌توانند درد را کاهش دهند.

آنتی‌بیوتیک: برای زخم‌ بستر عفونی که با کمک روش‌های دیگر رو به بهبود نمی‌روند، می‌توان از داروهای آنتی‌بیوتیک موضعی یا خوراکی استفاده کرد.

کنترل اسپاسم و گرفتگی عضلات: گرفتگی عضلات به دلیل ایجاد سایش و بریدگی میتوانند زخم بستر ایجاد کرده یا آنها را وخیم‌تر کنند.

درمان با فشار منفی: در این روش درمانی از یک دستگاه مکنده برای پاکسازی زخم استفاده می‌شود. این روش در درمان برخی از زخم‌های فشاری موثر است و به درمان آنها کمک می‌کند.

 

منبع : arakmu.ac.ir